Nasze Credo jest formą określającą styl życia, wyrażający się w zobowiązaniach, które podejmują członkowie grup Odnowy w Duchu Świętym. Wypływają one z pragnienia utrwalenia tego, co daje nam formacja we wspólnotach, aby łaska przez nas doświadczana nie była zmarnowana, ale dała wspaniałe owoce. Idea Naszego Credo została zainicjowana na spotkaniach odpowiedzialnych za grupy Odnowy. Najpierw była skierowana do głównych odpowiedzialnych, następnie stopniowo podejmowana przez członków grup modlitewnych w ramach swoich wspólnot.
Nasze Credo zostało potwierdzone i pobłogosławione przez ks. Prymasa Józefa Glempa, naszym zobowiązaniom pobłogosławił także ks. Abp Stanisław Szymecki.
Często zadajemy sobie pytanie: jak współpracować z łaską Boga, jak żyć, aby łaska Odnowy nie została w nas zmarnowana, lecz wzrastała. Nasze Credo jest jedną z wielu propozycji odpowiedzi na to pytanie. Inicjatywa ta bazuje na podstawowych treściach Rekolekcji Ewangelizacyjnych Odnowy, czyli na Orędziu, które jest dla nas słowem przygotowującym i otwierającym nas na łaskę Ducha Świętego. Nie jest ona dla nas jednorazowym wydarzeniem, lecz treścią, którą trzeba nieustannie żyć. Nasze Credo koncentruje się na następujących treściach:
- Bóg jest Miłością
- Jezus jest Panem
- Duch Święty działający dziś
- Kościół miejscem świadectwa i służby chrześcijanina
- Nasza Misja
Powinienem mieć nieustanną świadomość, że jestem kochany. Bóg mnie kocha, a w związku z tym pogłębiam jedność z Nim w każdej chwili mojego życia, przez modlitwę wielbiącą i dziękczynną, gdziekolwiek jestem. Jezus jest moim Panem, więc oddaję Mu całe moje życie. Wszystkie moje decyzje podejmuję w rozeznaniu z Nim. Aby poddać Jezusowi te sfery, których jeszcze nie poddaliśmy, prowadzimy też codzienny rachunek sumienia. Także codziennie karmimy się Słowem Bożym, czytając Pismo Święte.
Łaska Odnowy otworzyła nas na szczególną miłość do Ducha Świętego, jak też świadomość Jego działania w człowieku, Kościele i w świecie.
Aby nasza grupa stała się wspólnotą Kościoła, potrzeba żywej łączności z hierarchią np. przez więź z naszymi kapłanami. Potrzeba, abyśmy żyli sprawami Kościoła, wsłuchując się w nauki, wezwania, apele, inicjatywy, tak naszego Papieża, jak i biskupa, proboszcza. Jednak najważniejsze jest, aby centrum naszej grupy była Eucharystia, Chleb eucharystyczny był naszym stałym pokarmem, adoracja Najświętszego Sakramentu jedną z najważniejszych form modlitwy, zaś spowiedź miejscem uzdrowienia i kierownictwa duchowego.
Musimy mieć świadomość, że Nasze Credo przeżywamy bardziej jako ideał, ku któremu chcemy zmierzać, niż prawo, które jesteśmy w stanie wypełnić.
Często zadawane jest pytanie: Po co podejmować zobowiązania, których nie wypełnimy? Czy nie lepiej wykonywać je tak, jak dotychczas?
– Przyrzeczenie ma być rzeczą ważną, a nie tylko pustymi słowami. Przyjmując Nasze Credo, gwarantuję podjęcie trudu, nie gwarantuję zaś efektów końcowych.
Inicjatywę tę podejmują członkowie grup po 2-3 letniej formacji. Przyrzeczenia składane są na rok i każdego roku ponawiane. Osoby podejmujące je po raz pierwszy mogą wybrać tylko niektóre zobowiązania. W następnych latach podejmujemy w całości albo rezygnujemy.
Komentarz do dziesięciny:
Musimy sobie uświadomić, że wszystko, co posiadamy, potrafimy – jest nam dane przez Boga. Nasze umiejętności to nie nasza zasługa, tylko łaska Boga. Rezygnacja z dóbr materialnych i pomaganie innym jest świadectwem nieprzywiązywania się do konsumpcyjnego stylu życia i ufność Panu Bogu, że on wie, co jest nam najbardziej potrzebne i sam zabiega o moje dobro. Ważne, bym dziesięcinę dał jako pierwszą część, a nie to, co mi zostało.
– Mój czas poświęcony innym
– Datki na tacę, na powodzian, na seminarium i inne dzieła, które wspieramy finansowo
– Każde nasze zaangażowanie np. ciasto, pomoc przy festynie, książka oddana do biblioteki, wydatki na bilety, na sprzątanie naszego domu w Surażu, przymierze z Surażem
To jest nasza Dziesięcina. Pamiętajmy, że dziesięcina nie ma być matematycznie wyliczoną częścią dochodu, ale świadomą rezygnacją z czegoś na rzecz Kościoła i ubogich. Podjęcie dodatkowego wydatku – większej kwoty, np. adopcja na odległość, wsparcie alumnów seminarium, fundusz remontowy Kościoła, byłoby czymś właściwym.
Katechezę przygotował i powiedział Henio.