Prorok Amos
Kapłan: Panie Jezu, obecny tutaj w Najświętszym Sakramencie, klękamy przed Tobą, by wyrazić naszą wiarę, że jesteś obecny pośród nas. Chcemy zapewnić Cię o naszym szczerym uczuciu miłości i wyrazić to, jak bardzo Ciebie potrzebujemy. Bądź z nami zawsze i otwórz nasze serca na Twoje słowo. Pragniemy też prosić Cię za kapłanów, aby posłani przez Ciebie potrafili dotrzeć do innych ludzi z orędziem Twojej miłości. Dzisiaj pragniemy przyjrzeć się powołaniu kapłana – proroka na przykładzie proroka Amosa, który był bohaterem I czytania.
Prorok Amos pochodził z Tekoa, niewielkiej mieściny położonej 18 km na południe od Jerozolimy, z królestwa judzkiego. Był właścicielem stad wołów i owiec. Miał także liczne sady z drzewami sykomor, które rodziły owoce podobne do fig.
Gdy zaczął głosić słowo Boga w królestwie izraelskim, budził powszechne zdumienie. Jakże to? Judejczyk głoszący słowa Pana na terenie Izraela?
Bogaty posiadacz ziemi i trzód ostro krytykujący niesprawiedliwości bogaczy?
Człowiek posiadający dom i ziemię, który opuszcza swe posiadłości, rodzinę i kraj, by iść głosić obcym ludziom jako prorok wyrocznie Jahwe?
Nie mieściło to się w głowie słuchaczom Amosa.
On jednak wyjaśniał: Nie jestem ja prorokiem, ani nie jestem uczniem proroków, gdyż jestem pasterzem i tym, co nacina sykomory. Od trzody bowiem wziął mnie Pan i rzekł do mnie Pan: «Idź, prorokuj do narodu mego, izraelskiego». […] Gdy lew zaryczy, któż się nie ulęknie? Gdy Pan Bóg przemówi, któż nie będzie prorokować? Am 7, 14-15; 3,8
Panie Boże, wiemy, że dziś również podobnie jak przez całe wieki powołujesz ludzi, aby głosili innym Twoje przesłanie. Wybierasz tych, których sam chcesz. Powołujesz ich z różnych środowisk. Namaszczasz na swoich kapłanów. Pragniemy wyrazić Tobie nasze dziękczynienie.
– za Twoje słowa, którymi nas pouczasz, abyśmy nie zbłądzili w drodze do nieba – dziękujemy Ci, Panie.
– za dar powołań do kapłaństwa i życia zakonnego – dziękujemy Ci, Panie.
– za tych, którzy odpowiedzieli „tak” na Twoje powołanie – dziękujemy Ci, Panie.
– za kapłanów, którzy posługiwali i posługują w naszej parafii – dziękujemy Ci, Panie.
– za siostry nazaretanki, które pełnią swoją misję w naszej parafii – dziękujemy Ci, Panie.
– za osoby powołane do kapłaństwa i zakonu z naszej parafii – dziękujemy Ci, Panie.
PIEŚŃ
Działalność proroka Amosa nie trwała długo. Może parę miesięcy roku 750 przed Chrystusem. Głosił wyrocznie Jahwe w sanktuariach w Gilgal, Samarii i Betel i swymi słowami wzbudzał przerażenie. Potępiał głośno powszechnie znane wykroczenia, o których mówiono tylko po cichu: wołające o pomstę do nieba krzywdy, niesprawiedliwości, wyzysk biedaków. Zwracając się bezpośrednio do krzywdzicieli, należących do dworu królewskiego czy pochodzących z arystokracji, spośród kapłanów, wołał do nich w imieniu Boga. Ostrzegał o sądzie Bożym.
Panie Jezu, wiemy, że niełatwo jest być prorokiem. Trudno jest napominać, zwracać uwagę, piętnować zło. Trudno jest nawracać ludzi do Boga.
Pragniemy prosić Ciebie o łaski potrzebne tym, którzy dzisiaj pełnią misję prorocką.
– o otwarte umysły i serca na Twoje natchnienia – prosimy Cię, Panie.
– o odwagę głoszenia Twoich słów – prosimy Cię, Panie.
– o mądrość i rozwagę dla Twoich proroków – prosimy Cię, Panie.
– o wierność w powołaniu dla wszystkich kapłanów i osób zakonnych – prosimy Cię, Panie.
– o nowe, święte powołania kapłańskie i zakonne – prosimy Cię, Panie.
– o dar dobrego rozeznania drogi życia dla wszystkich młodych ludzi – prosimy Cię, Panie.
PIEŚŃ
Nauczanie Amosa nie ograniczało się tylko do wypowiadanych gróźb i przepowiadania katastrof. Pouczał on również o tym, czego chce Bóg od swych czcicieli: Szukajcie dobra, nie zła, abyście żyli. Miejcie w nienawiści zło, a miłujcie dobro! Wymierzajcie w bramie sprawiedliwość! Szukajcie Pana, a żyć będziecie! Am 5, 14a. 15a. 6a
Panie Jezu, pragniemy wyrazić Tobie nasze uwielbienie. Nasze słowa nie są w stanie oddać pragnienia pomnożenia Twojej chwały. Są jedynie nieudolną próbą wyrażenia tej miłości, która przepełnia nasze serca.
– w Twojej przeogromnej dobroci i trosce o zbawienie każdego człowieka – bądź uwielbiony, Panie.
– w miłości, którą obdarzasz każdego za darmo, bezwarunkowo – bądź uwielbiony, Panie.
– w Twoich słowach, które do nas kierujesz poprzez swoich proroków – bądź uwielbiony, Panie.
– w ofiarności i poświęceniu kapłanów i osób zakonnych – bądź uwielbiony, Panie.
– w darze nawrócenia, którego udzielasz tym, którzy się otworzą na Twoje słowa – bądź uwielbiony, Panie.
– w darze życia wiecznego, które nam obiecałeś – bądź uwielbiony, Panie.
PRZED TAK WIELKIM SAKRAMENTEM
lipiec 2012
